Yeniden kopuş

Denk gelirsin bir gün batımına

Veda için bindiğin trende

Avdet ederken terk-i diyar ettiğin şehre

Ve canlanır tüm vazgeçişlerin gözün önünde

Dönüş yalnız mülke değildir

Dönüş sıladır, sonudur hasretin sevgiliye

Kavuşmaktır maziye tam da bıraktığın yerde

Bıraktığın anılarla birlikte coştukça coşar geceleri

Bir nefesle göz dipleri yeniden nemlenir

Kurumuş sanılan dere yatakları şenlenir

Mutlak kapandı sanılan baraj kapakları açılınca

Diline vurur şairin gönlünü yaktıkça

Başkaca bilmez vuslatını aşkının tuzakta

Ulaşılmaz olmuş tanrı gibi ve yedi iklim uzakta

Yaşanası hatıralar fışkırır zihinde geçmişin

Uydurulmuş aşkların yuvası olan o pis zihin

Acıların da kaynağı ve menbaı zalim sevgililerin