1 Kelime Yaz

İnsan oğlunun varoluş çabası iki dalga arasında sahilde iz bırakmaya benzer ancak unutmamak gerekir ki  sahilde yürüyen insan zamanın nasıl geçtiğini ve ne kadar mesafe kat ettiğini fark etmez  hiçbir şey yapamadığını düşünse bile en azından çakıl zıplatır denizde dalgın yürürken bakmazsan dikkatli daha büyük dalgalar uzaktan belli eder gelişini ama sen sürekli kıyıya çarpanla oyalanırsan ıslanırsın göremeyip geleni sırılsıklam oldun diye suçlama denizi denizin soluğudur kıyıya vuran dalgalar kumun altındakiler de ihtiyaç duyar soluğa iki dalga arası açarak gözenekleri ey insanoğlu soluğun taze diye gururlanma kum tepesindeki korunaklı oluşun dalgalar geçip gidene kadardır ya da ansızın ayağın kayana kadar kancalanmış bir yunusun karaya vurması gibi şahitler üzülür yollarına devam edene kadar denizde isen ilham olur senden önce yürüyen kuşların, eklem bacaklıların ve evcil hayvanların sahile bıraktığı izleri insanların izleri ise asla yapmam dediğin milyarlarca kez denenmiş te...

Ben razıydım seninle Alışkın olduğum hayatı yaşamaya Ve paylaşmaya sana çocuksu gelen hayallerimi Şimdi keşfettikçe kendimi Antik atalarımın yaptığı gibi Halen düşlerimin bir yerinde senli günler Ve değişmiş senaryolar Bilmem kaç yüz seferinci tekrar bu Dönünce bulacağın bir ben yok artık Seninle olan savaşım bitti çoktan Yeni yeni sokaklar aşındırdım Sensiz mühürleyip Belki tekrar görmeyeceğim meskenlerde Gözlerimle gördüm En zorda açan çiçekleri

Kiraz çiçekleri Bini aşmışken Aramızdaki kilometreler Gerçekmiş o masallardaki kaleler Ve önünde akmakta nehirler Korumak için kendini İnsanoğlu anlatır Hikayesini duyan Var mı düşünmeden Şimdi oradaki  Yalnızlık bahçelerinde Kiraz çiçekleri diyorum Ne de güzel açmıştır Bu vakitlerde

Denk gelirsin bir gün batımına Veda için bindiğin trende Avdet ederken terk-i diyar ettiğin şehre Ve canlanır tüm vazgeçişlerin gözün önünde Dönüş yalnız mülke değildir Dönüş sıladır, sonudur hasretin sevgiliye Kavuşmaktır maziye tam da bıraktığın yerde Bıraktığın anılarla birlikte coştukça coşar geceleri Bir nefesle göz dipleri yeniden nemlenir Kurumuş sanılan dere yatakları şenlenir Mutlak kapandı sanılan baraj kapakları açılınca Diline vurur şairin gönlünü yaktıkça Başkaca bilmez vuslatını aşkının tuzakta Ulaşılmaz olmuş tanrı gibi ve yedi iklim uzakta Yaşanası hatıralar fışkırır zihinde geçmişin Uydurulmuş aşkların yuvası olan o pis zihin Acıların da kaynağı ve menbaı zalim sevgililerin

bir gelişi ölgenden bismedir tek gamzesi ömrümden hiçtedir o gözleri özünden içredir bir gidişi ölçerken bitmedir   tek gevheri önünden histedir o gülüşü ölümden içtedir