1 Kelime Yaz

Beklemek... Tanrıyı ya da tanrısal olanı. Ya da hiçbir zaman gelmeyecek olanı. Sırf bu anlamsız bekleyiş uğruna, Her günü aynı yaşamayı. Her günü tekrarlamayı. Beklerken kaybetmeyi, Kendine ait olduğunu sandığın birçok şeyi. Akışta kaybolmakta bile bir devinim varken, Doğru dahi olsa işe yaramazca beklemek; Kime ne faydası var? Yanlış da olsa, zor da olsa, geçici de olsa... Harekete geçmek gerek. Belki yollar karışır birbirine, Bekleneni yakalatır kavşaklar. Ama önce dostlarım, Bir şeyler yapmalı.

Öyleyse ben de kalktım artık bu limandan  Uğurlamaksızın kendimi düştüm uzun yolculuklara Bu yolculukların hiçbirinde sen olmayacaksın Hiçbir limanda sen beklemeyeceksin Rotası sen olsan da kaptanı kırmayacak dümeni bundan sonra senin olduğun yerlere Zira sana çıkan iskeleler de kayalık dolu artık Yeni limanlara yollanacak bu gemi Güvenli karşılayıcılara sarılacak Su almasını engelleyecek yeni ustaları Neşesini paylaşacak yeni bekleyenleri ile  Geminin adını da yeniden huzur koyacak kaptanı

Açmaz sanılan çiçekler açar her baharda Çıplak dallar yeniden yeşillenir yapraklarıyla Adagiolar biter ve başlar allegrolar da... Ne kadar yüksek uçsa da uçaklar Ardında bıraktıkları izler kaybolur Tamamlanmaz sanılan inşaatlar bile Hiç etrafı çamurlamamış gibi biter En inatçı plastikler bile Göremese de insanoğlu Toprağa karışır Sonsuza kadar üşümeye sebep görülen Rüzgarlar da diner usulca Sönmez görülen bir çakmağın alevi bile Haznesindeki gazın akıbetiyle mukadderdir Yollar bile biter sonunda dönerken mektupları  Kapalı kapılar ardında kalır yaşananlar Pandoradan fışkırırken hayallerin kuşağında Geleceğe bakar şair her yeni yılda