Kızılay

Bir yaz sonu yine

Suda çırpınıyorum

Ve beraberinde bir son daha

Ama bu kez yalnızım

Çırpınıyorum

Birlikte öğrendiğim nice tecrübe

Seninle tamamlanmayacak bu defa

Belki de hiç

En güvendiğim ve en sarıldığım

Derinlerinde denizlerin

Yutmaya hazır geleceğimi

Dilinden çıkan serseri mayın 

Ya da kör kurşun mesellidir

Sen yokken yanımda

Nasıl olur da başarırım

Gözümde büyüttüğüm

Nefesimde yutkunduğum

Tüm o büyük basamakları

Çıkabilirim utanmadan

Gizleme ihtiyacı olmaksızın

Kusurlarımı 

Ki o anlar da hayata dairdir

Olduğu gibi gerçeğimi işgal eden sen

Her şeyde biraz biraz olan 

Yine sen

Ya anılarımızda

Ya hayallerimizde

Kaynağı olmuş bendeki tüm neşe

Senin üzüntüne iken gebe

Hikayelere konudur belki bu kez

Şimdilerde kimse görmez çaresizliğimi

Görenler acımaz sensizliğime

Ve paylaşımlarım tesellisiz kalır

Bir kulağından diğerine

Gitmeye hazırlanmış kervanların

Kuyruğuna takılmış bir besteymişçesine

Anladım bu hafta, biliyor musun?

Kızılay'da yürümenin verdiği tesadüfte

Seni görmek bile zamanı durdurur

Diğer tüm işler kaybeder ehemmiyetini

Bir saniye fazladan bakabilmek için

Göz bebeklerinde uyuyan bebeğime

Anladım dedim sevgilim, neden sabırsızsın?

Anladım ki benim hayatım

Senden öncesi ve sonrası olmuş

Peki ya, sen?

Sen unutabildin mi, hayatın zamanını?