bahçelerarası

niyetim coşkundu ağustosun ikinci haftasında
seneleri düşleten heyecanıyla tutuşan ilk aşkında
kayanın sokağındaki evleriyle meşhur olduğunda
bir bahçeden diğerine yürüdüm ben o gün

tek başına taşıdım yükünü korkunda
yukarıdan başlayıp vardım demir olanda
pınarların kaynağı olan yamacında
tenime akan hatıraları bıraktım ben o gün

elden kayıp gider geçmişi eşyalarında
kabusu geceleri değil artık sabahlarında
develi kervanlarımın susuzluğu arttığında
akan göz yaşlarında giderdim ben o gün

kalamam yalnız emekliler semtinin sokaklarında
ölene kadar sızlayacak mı bu acı kaburgalarımda
sevgilim beklemez mi beni mehtabın ışığında
doruklara yükseldim de düştüm ben o gün

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutluluk bahçesi

İç İçe Geçmiş Halkalar Teorisi

en uzun gün

Bana e-posta gönderebilirsiniz

Ad

E-posta *

Mesaj *