kütüphane

tozlu klavyeden fırlayan sesi

yayılırken kubbelerin en yükseğine

geçmiş hisseli ortakların yerinde

el arabalarında taşınan kitapları seçen

geleceğinin portresini hazırlıyor genç

salon boşalmış saatler ilerlemiş

dolmaz diğerleri sınavları yeni bitmiş

bu şaşaalı yalnızlıkta değeri bilinmese de

dalıp gitmek yazık ona emeğini çizmiş

ızdırabının sebebi fikirleri değilken

tüm dik duruşuyla gönlündekilere yenilmiş

coşkusunu dindiremeyen bu mağlubiyetle 

neşe ve keder karışmış hislerine

tüm derslerini veren minik kopyası gibi

yaşanacak duygularda sekiyor şimdi bir bir

ispat etmek gayesiyle nakşediyor harfleri

tanısın diye her yüz eserlerinden

varoluşunu anlamlı kılsın diye heyecanı

bulsun diye huzuru bilirsiniz kaybettiği