bahar

baharın sesleri çınlıyor doğada

bunu duyabilmek için doğru zamanı kollayan

şair yaza bakarken sözlerini ertelemiş

pişmiş düşünceleri harman olmuş yıllarda

kaybetmek üzereyken bulmuş kendini 

uyandırmış taze bir cıvıltı ile

oysa şimdi görür ki sevgilinin gülüşünde saklı

tüm ağaçlar iç geçirterek yeşillenmiş

sessiz bir hafta sonu sabahında

ağaçların tepesinde yuvalanmış serçeler

mest ederken kulakları inceden

boşuna serçe değil o güzel sesin sahibi

anlaşılır ki yorgunluğun dağıtılmasına talip

kaos, çirkinlik ve bu kara ıstırabın

sonunu getirir parlayan güneş

ısıtırken yavrusunu usulca

her sekiz dakikada bir kalplere varır

sarılır varlığına şükredip tertemiz

cümbüşte duyguları canlanır gönül yaylarının

keman olur hislere arar sevdiğini

sözler karışır hislere ve dönüşür

melodisine kavuşmak için dizelere

renkler beyaz ve griden artar boy boy

yeşili baskın tonlarda arar alkımı

parklar, bahçeler, korular ve nicesi

sevgililer için gün görme yeri şimdi