bahar
baharın sesleri çınlıyor doğada bunu duyabilmek için doğru zamanı kollayan şair yaza bakarken sözlerini ertelemiş pişmiş düşünceleri harman olmuş yıllarda kaybetmek üzereyken bulmuş kendini uyandırmış taze bir cıvıltı ile oysa şimdi görür ki sevgilinin gülüşünde saklı tüm ağaçlar iç geçirterek yeşillenmiş sessiz bir hafta sonu sabahında ağaçların tepesinde yuvalanmış serçeler mest ederken kulakları inceden boşuna serçe değil o güzel sesin sahibi anlaşılır ki yorgunluğun dağıtılmasına talip kaos, çirkinlik ve bu kara ıstırabın sonunu getirir parlayan güneş ısıtırken yavrusunu usulca her sekiz dakikada bir kalplere varır sarılır varlığına şükredip tertemiz cümbüşte duyguları canlanır gönül yaylarının keman olur hislere arar sevdiğini sözler karışır hislere ve dönüşür melodisine kavuşmak için dizelere renkler beyaz ve griden artar boy boy yeşili baskın tonlarda arar alkımı parklar, bahçeler, korular ve nicesi sevgililer için gün görme yeri şimdi