1 Kelime Yaz

Kül olmuşsa hikâyenin kahramanı Kilitlenip kalmış düğmelerindendir Yürek açan bu fermuarın meramı Sevgiliye olan düşkünlüğündendir

bataklığın eşiğinde kalmış bir hayattan bıkıp da yönelmek için düşlerinin peşine çekip çıkarmak istiyordu kendini geceleri ama uzanamıyordu minik elleri geleceğe hasretle baktığı ta çocukluğundan beri o gelecek hani hayallerinde yüzdüğü sahipsiz sularda herkesten uzak ama kimseye zarar vermeden kendi halinde bir ömür sürmenin rüyası peşinde ama bu rüya ki ona çok görülmüş senelerce oysa kime ne zararı olacaktı da  esirgeniyordu ondan bu masum hülyaları şimdi o sürünmekten yorulmuş bir deniz canlısı gibi kayaya çıkmak istiyordu artık ve evrimini bir adım ileri taşımak arzusunda daha temiz bir hava solumak için ve belki toprağa tutunmak diğer canlılardan canlılık kazanmak isteği ile çünkü bataklıkta kalmak istemiyordu daha fazla katlanamazdı bu kayganlığa ve iki yüzlülüğe  çırpındıkça batsa da kurtulmak istiyordu hep bataklık kurusun istiyordu kurtulması buna bağlıysa ağıtlarla yolcu edilsin uzaklara dönüşsüz veya yolcu etsin içindekilerle bataklığı

hatıraları aramak için yürürken caddelerde, kulağımda eşlik edemediğim şarkılar çalar, duy be! senden bir parça aradım bu sabah, soğuk mevsimlerde. ve bir taşa rastladım, kasten girdiğim sokaklar ile. bir taş ki, alelade dikilmiş, durur or'da, öylece. meydan okur zamana, Mohs'u şaşırtan sağlamlık ile. taş dediğin, ne çeşit barındırabilir ki hikaye? ve bir taş, huzuru ne denli tutabilir ki içinde? ben o tek taşa bugün, bakabileceğim kadar baktım. sokak kalabalıktı, park etmiş arabalardan kaçtım. peşimde gelen olmasa daha nice dikilecektim. yoruldum hasretten, izlerken olmayan bir resme daldım. o taşı ölümsüzleştirdim, deklanşöre basmak ile. zihnimdeki ebediyete karışan mırıltı ile. senden kalan parçaları şiirlere yazmaya kalktım; benden giden zararları satırlardan korkmadan yaktım!