göz önünde

sahiplerinin zenginliği gibi

artarken katları binaların

karşısında direnir çaresizliğe

ve bir pencereye çizilmiş

gülümseyen yüz ifadesi

son umuttur çökmekte olan

bu kokuşmuş düzene karşı

ileride yer alan o sarı renkli

son kez kapandığı bilinmeden kontağı

şimdi o araç yıllardır mesafe almamış

güneşten sararan çehresinde lastiği inmiş

yanında konuşlanan spot eşya dükkanı

yitip giden evlerden kalanları

geleceğin kaybedenlerine pazarlıyor

çark her daim tüketmeye devam ediyor

binbir ümitle hazırlanan bu hayalleri

kimi eşyalar ise bakın ey halkım

mağazadakiler kadar şanslı değil

bir sokak arkada çöpte atılmış bekliyor

belki üzerine bir kedi tüneyince sevinse de

hasretle beklediği yeni sahibinin

önünden geçip giderken bir bakış bile fırlatmayan

bu insanlardan biri olmadığını anlıyor

sokağın ilerisinde ise durmuş bir polis aracı

güvenlik kameraları ile süslü bu mahallede

amiri arayana kadar beklemekte bir memur

korunaklı bu yol cebinde çakarları dönüyor

asayiş berkemal diyor yaslanmış gerisine

zaten hayallerin kalmadığı yerde

asayişi de arayan olmaz ya

oraları görmek isteyen yoktur

bugün artık memlekette