göz önünde
sahiplerinin zenginliği gibi artarken katları binaların karşısında direnir çaresizliğe ve bir pencereye çizilmiş gülümseyen yüz ifadesi son umuttur çökmekte olan bu kokuşmuş düzene karşı ileride yer alan o sarı renkli son kez kapandığı bilinmeden kontağı şimdi o araç yıllardır mesafe almamış güneşten sararan çehresinde lastiği inmiş yanında konuşlanan spot eşya dükkanı yitip giden evlerden kalanları geleceğin kaybedenlerine pazarlıyor çark her daim tüketmeye devam ediyor binbir ümitle hazırlanan bu hayalleri kimi eşyalar ise bakın ey halkım mağazadakiler kadar şanslı değil bir sokak arkada çöpte atılmış bekliyor belki üzerine bir kedi tüneyince sevinse de hasretle beklediği yeni sahibinin önünden geçip giderken bir bakış bile fırlatmayan bu insanlardan biri olmadığını anlıyor sokağın ilerisinde ise durmuş bir polis aracı güvenlik kameraları ile süslü bu mahallede amiri arayana kadar beklemekte bir memur korunaklı bu yol cebinde çakarları dönüyor asayiş berkemal diyor yaslanmış gerisine...