1 Kelime Yaz

bir gözyaşı yatıyor bugün içimde yalnızlığa hüviyetinde saklanmış peşinde düştüğüm kitabın kayıp sayfası ile geziye çıkmış hayallerin kozmik aleminde bir sokaktan çıkıyor arabasının içinde kaldırım taşları rengarenk boyanmış özgürlüğü reklam etmiş riyakar yüzü ile mesaisiz geçiyor ömrü maaşlı kafesinde

salonun genişliği orantılıdır merdivenleri büyükçe hoparlörler sarkıyor tepesinden yanda asılı oda parfümleri birinin vidası gevşemiş sırf bu sebeple eğik duruyor kusursuz olması beklenen simetrik duvarlarda nicedir kokusu sinmişti yalnız kalınan anda işlenen günahların ve her gün hatırlatır mikrofonun paraziti ile havasız kalmış zihinlerde uyuklamaya dönmüşken vazgeçen kimdir şimdiden şimdi mi gelecek mi bakarken ama görmeden koltuklar dizili hem yan yana hem de arka arkaya birer sıra boşluklu ilerliyorlar önlemli sözde güvenlikli yaşama ortamı sunmaya heves eden tüm yapıcılara zira dinleyene hesap vermek böyleyken daha kolaydır beyaz ekrana bir yansı düşüyor tüm dikkatleri üzerine çekmiş hem en sessiz ve hem en renkli anında konuşmanın kapının kolu çıt ediyor ve yağlanmayı bekleyen menteşe şiddetiyle bozuyor sükunu ki her bozulan sükunun huzursuzluk olmadığını anlıyor o an anlıyor ve doyamıyor buna kendinden geçmişçesine salınımını izliyor gözlere ipotek koyan bu narin dilberin