ankara

sevgi emekti ela gözlerinde
ki o bana Ankara'yı hatırlatır
ve uzanır numaralı caddelerinden
bulutlarla üzerini kapatır
yeşillikli sokaklarından varır insanlar
sıralı bahçeli evlerine

ama her bir köşesi tutulmuş
malikaneleri anımsatır
beş tepeye kurulan beş evler
tümülüsleri dahi yerinden eder

uzanırken bir cadde boyu
ve selamlarken atayı
anıtlı tepenin ardından
devam eder yürüyüşü
Türkî illerin sırasından

metroya varırken kimileri

misafir olur ise kimisi

tüm aşk hikayelerinin saklandığı

o geniş kütüphaneye

yokuşun karşısına vardıktan

tek renk ışıklarına takılmış

parklarında sızlayıp tıkışmış
o son aşkın hevesini
sarmaş dolaş sevgililerde
ararken gördüm geçmişini
ve bana asla vaat etmediğin
o masumluktan vazgeçmiş

şehvetinin esiri halinde dağıtıp
hoyrat sevgi rollerini de bilir
bu güzel ama ketum başşehir

tüm o ayaz gecelerinde

bir meyhaneden diğerine

sürüklenirken ayılmaksızın

birer ikişer devirdiğin kadehleri

en iyi sitelerin ağaçlı bahçeleri hatırlar

oysa fütursuzca tüketilen

her iksirin yan etkisi gibi
her deminin zehri yüreğime akmış
daha çok bağlamış büyü olup

ve en derin duygularıma ulaşmış
sinsice beni bu kente kilitleyen

ve kölesi olmuş içlerine zihnimin
baştan da dedim oysa dikkatli değilsin

her günün günahı unutulur ama

esiri olmak en gizlileridir bilinmez

bakabilmek o bir çift ela göze

doyasıya ve sonmuşçasına