1 Kelime Yaz

"İnanmak, başarmanın yarısıdır." Yine atalardan alıntılayarak başladık bir sohbetimize. Sonradan yayımlamayı planladığım çok eski bir şiirde de geçmişti bu. Ve hatta kendimce bestelediğim. :) Kimine göre, başlamak da başarmanın veya bitirmenin yarısı olabiliyor. Hakları var. Girişi uzatmadan konuya geçmek isterim. Bu yazımda kıyasın özellikle öğrenme üzerindeki olumsuzlaştırıcı etkisinden arınmak için düşündüğüm bazı yaklaşımlarımı paylaşmak istiyorum. Öncelikle şunu belirtmemiz gerekir ki; herhangi olguda ve olaylar bütününde mühim olan gelişime açık olmaktır. Ne zamanki, bir şeyin "olduğunu" kabul edersek, bu aşamadan sonra katedeceğimiz yol gittikçe azalır. Bu da suni "bir yere ulaşmak" havası yaratacakken, objektif bir bakışta tıkılıp kalma ve dahi zamanla ilerlemenin aksine geriye düşme sonucunu doğuracaktır. Kişilerin, herhangi bir konuda, mesafe katetmeleri için herhangi bir teşvike sahip olmalarını olumlu karşılamak gerekiyor. Zira, bazen ...

sabah uyanıp elde telefon gözlerim çapaklı ovuşturup hızlıca nerede gözlük gelen mesaj giden telaş sana doğru binbir yalan peş peşe takılıp yollara düşüren gözünü karartıp riskleri gözeten umursamaz dünyayı geleceği kırpıp kaybedilen maziyi hüzünle anıp hissettirmek istememiş zalim iç dünyanı yıllar kovalatmış beni sana seni bana ulaşmak arzusu gönlüne duraksız saf sevgimi hatıradan çıkartıp varabilmek kalbine yerini sabitleyip olsa da anlamsız dünya karışımda dikiliyor adeta sen yanımda ben yanında isteğim kalmaz öyle ya minnetsiz mümkün mü unutmak aşkın böylesini tarifsiz laneti ruhuna teslimiyeti bilirsin nurgözlüm üzüntüm ayrılışın yeterdir sarılışın yüzünde tebessüm olmazsa öksüzüm sesinde cennetim ellerinse özyurdum belinde fermanım sürgüne atma yollarımı uzatma sarsılmazken sabrımı nihayete erdir bitir haccımı ki kavuşsun bedenler