1 Kelime Yaz

tramvayda rayların tıkırtısı gönlümde kırıntısı kuru insan gürültüsü her sesin yankısı dolanırken zihinlerde dalmışlar tebessüme esir olur gözlerine karşıda ta en uzakta vagonun kapısında kapı üzerindeki alarma duyuruyor çarpmasın diye gözlerime gözlerin verdiği acı gitmenin tarifi ne mümkün yeni durakları arıyor umarsızları anons uyarıyor gelecek istasyona yıkılıyor senin hülyalarında derken ilişen sana yakışanda gerçeğe olan son bakışında söküyormuş kaygısız hislerim duraksız hareketi yadsınır dalgınca ruhuna bakınır geçmişinde kaybolmak isteği huzuru bulmak huzur senin göbek adın bana olmuş lanet sakın meğer uyuyan yılların o hisler uyuturmuş kendimi sende kaybolan bendemi unutmak haram kılınmış meğer öfkedeen kurumuş yahut bir sevincin parçası bende sürgündür kalçası olmadan yalnız karşımda parıldayan son ışıkta karaları basanı kaldırmış üzerinden attırmış aradığım yalnız bir ses dudağından fışkıracak heves hasretini duyduğum nefes içinde ...

giderken gürültüsüz ve tatlı bir hayalin vardı yine içinde saklı günden güne sinsice pekişen pekiştikçe gizlenmesi güçleşen bazen bilmemek mutluluktu ansızın öğrenince hissettirir kendini o an sızın yalnız şafak yakmaz artık canını düşünceler patlak vermiş zannını o hayaller engellemiş nicesini boşa gerçeği suratına yiyince düşme yaşa eden ettiğini kendi etti bilmez mi rüyalarda yaşarken sonu var görmez mi ümitler doldurulmuş atılacak çuvala her tarafa gam dökmüş haplar yutula söylenenler mi yakar ey can seni ki onlar ellere yoksa dilsiz riyakarlıklar mı gel deyiver dillere kıvılcım çıktı mı bil ki götürecek hülyanı berisinde sürükleyecek var olan her anı onun hatırası düştükçe başa artacak alevi yıktıkça şaşa düşünecek olsan hata eğer bende mi kaybetti sanma yok etti meğer bendemi diyemez yaren dön etme özüne kötülük harap etmiş dost beni derdi kafam taktı

silüeti kavuşmuş endamına, gizlese de yüzünü illetine bürünmüş inkarı, var etse felek düşümü

tekrar kandır beni kuzey sahillerinden essin rüzgar kavuşmak için katedelim yolları buluşmak olsun şafağın her rengi yine omzumda kavuşsun buklelerimiz bütünleşip ayrılmayalım hiç ruhlarımız karıştığı o haziran gecesini yad edelim kucak kucağa bakarken geleceğe olmasın ayrı gayrı dün gibi o lanet yapışkan kara maziyi bir kenara fırlatalım hep söylemek isterdim bilmezsin ben seni hatırlamak istiyorum bil ki yalnız sende ve yalnız seni istiyorum