kimsin
gönül mevsiminden geçen sayılar düşün artık yakamdan yeter anılar konuşmaya mecalim yok demem yaralar sözlerim bıçak gibi keser de ağlamam yalnızdır günleri sevenlerin hüzünleri anlamaz kimileri üzer birileri sevdalıkla lakırdamak hoştur geceleri ben yanarım kendime yarime ağlamam nice düşüncelerden girip kimisinden kaçarken şimşekler çakar dudakları yakarken bir de gökten yere yıldırımlar düşerken gökkuşağına bağırır da içlerime ağlamam anılmak ne hoş gelir şaire olsa ya sarhoş ümit vardır isyanda ancak size gelir nahoş belki de kimse sizliğimize gülmez ya kokoş düşmüşüm bir deliğe çıkamam da ağlamam