1 Kelime Yaz

Merhaba, dostlar!                Şu an burada ne demeliyim? Neyden * (bu sözcüğün kesinlikle yazı diline geçmesi gerekli) sakınmalıyım, neyden gocunmama gerek yok, bilmiyorum.                Başlangıç için merhaba demek, kısa bir yazın geçmişi anlatmak kolaydı. Hatta bunu devam ettirip ilk şiir, ilk aruz şiirimi paylaşmayı düşünüyordum. Ancak nereye kadar hazırdan tüketebilirim ki? İlklerdeki eksikliklerin hoş görülmesine sığınıp paylaşım yapmaksa mesele, bu ilkleri artırmak her daim mümkün. Oysa kendimi geliştirme gibi bir hedefim, eleştirilere açık olma gibi bir iddiam varsa biraz daha elle tutulur ürünlerimi paylaşmam gerekli. Zira kaçınılmaz son dedikleri bu olsa gerek. Lakin vakit yazılanları ifşa etmeye geldiğinde bir korku sarmaya başlıyor açıkçası. Bu korkunun nedeni apaçık ortada ki nasıl sunacağımı bilemiyor olmam. Bilhassa yapılan...

Değerli okurlarım, Herkesin yazın hayatına bir girişi vardır. Benimkinin de ilginç bir hikayesi var. 12. sınıfa başlamadan önceki yaz tatilimde beklemediğim şekilde kararımı değiştirdim. Önümde gireceğim YGS - LYS isimli sınavları hiçe sayarak, çalışmayı bıraktım. Okumaya başladım. Evet, kitap okumak daha iyi geliyordu bana. Zira derslerden bunaldığım günlerde tam bir rahatlık veriyordu. Aslında tamamen bir isyan değildi bu. Çünkü bu kararımın bana sayısız faydası olacaktı. Bunu biliyordum ve görmek için sadece bekliyordum. (Yaz tatili bittikten sonra mecburen çalışmaya başladım, tabii.) Bir gece ansızın verdiğim kararla - ki bu okumaya başlamaya karar verdiğim geceyle aynı gecedir - babamın kütüphanesiyle kendi kütüphanemi ayırırken tesadüfen elime biz henüz 6. sınıf iken valiliğin dağıttığı “Hani Her Şey Oyundu”   kitabında edebiyata ilk başlayışımı gerçekleştiren yazılarımı buldum ve kaybetmemek için buraya aktarmaya karar verdim. 271 sayfa süren kitaba 272. ve 273. sayfala...

Çok kıymetli bir dostumun ısrarlarına dayanamadan çıkıyorum bu serüvene. Ne kadar desteklenirim ne kadar kösteklenirim bilmiyorum. Bunu elbette ki zaman gösterecek. Şimdilik bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete diyerek başlıyorum. Yazmak her insanın yapabileceği bir şey şüphesiz. Fakat bazılarının yazılarının albenisi o denli yüksek ki, okumayana aşk olsun. Böyle biri olmak işte, amacım. Ne kadar sürer, ne kadar başarılı olurum? Bilmiyorum. Okuyanlara bağlı. Çok fazla da lafı uzatmak istemiyorum. Paragraflarla dolu merhaba denildiği görülmüş şey midir? Lakin şunu da eklemeden bitirmek istemiyorum. Okuyucularım çekinmeden yazım ve noktalama hatalarını bildirirlerse gerçekten mutlu olacağım. Zira genç bir yazıncı olarak bu beni geliştirmemin tek yolu. Çıraklığın bitmesi, hayli zaman alan bir süreç. Bu süreç yanımda olacaklara şimdiden teşekkürlerimi sunuyorum. Söyleyeceklerim başlangıç için bu kadar, umarım ki ileride paylaşacaklarım ilginizi çeker. Esenlikle...